رنگ آبی رنگ محبوب منه. نه بخاطر استقلال و پرسپولیس بلکه کلاً در زندگی. امّا این به این معنی نیست که همه‌ی طیف آبی رو خیلی دوستدارم، نه! در حقیقت بهترین آبی برای من اون رنگ آبی هست که خانوم‌ها بهش میگن فیروزه‌ای.
گفتم خانوم‌ها میگن فیروزه‌ای چون برای ۹۰٪ آقایون از سرمه‌ای تا آبی آسمونی آبیه فرقی هم نداره. و دوم اینکه فکرمی‌کنم بهش میگن فیروزه‌ای چون رنگ سنگ فیروزه هست.
به هر حال امروز داشتم در مورد باله‌ی ایرانی که در انگلیس اجرا شده اینجا می‌خوندم دیدم تعابیر جالبی داره بخصوص که فیروزه هم توش بود اونم قبل‌تر از الماس چون که رنگش قشنگ‌تره، تازه تاریخی هم هست. توضیح اینکه در این باله ۵ تا فرشته میان به جنگ پلیدی و هر کدوم نماد یک چیزی هستن که بهتره من نگم و این زیر نقل قول کنم:
مرواريد: نمادي از سفيدي و پاکي و نيکي و نجابت اهورا مزدا، اولين پيام آور صلح.
فيروزه: از ملکوت آسمان تا آبي آبهاي جهان. رنگ تطهير. سنگ طوس و راوي اولين پيام صلح دنيا به وسيله کوروش کبير.
الماس: نماد درخشان بي رنگي. به شفافيت آيينه، مظهر درونگرايي و تولدي ديگر.
زمرد: سمبل پيروزي، طراوات، ماندگاري و سرسبزي سبزي ها.
ياقوت: نماد عشق و حرارت، شور و خروش و آتشي که سياوش را تطهير کرد.
بعدش هم برای اینکه حضرات خانوم‌های فمنیست حالش و ببرن! نقش منفی داستانم یک آقاهه هست که مظهر هر مرض و کوفتی در طول تاریخ بشریت هست که قاعدتاً این ۵ تا فرشته باید یک حالی توی داستان بهش بدن! حالا چکارش می‌کنن من ترجیح می‌دم فکرشم نکنم چون خیلی فکرا هست که من می‌تونم بکنم که جلوی جوع نمیشه گقت.
مقصود اینکه سنگ فیروزه و رنگ فیروزه‌ای رو عشقه که این همه معنی داشت و به ما هم نگفته بود!!!
عزت همگی مزید.
